Bron: verslaggever Shanna Lutgert, 18 februari RTF Noord
‘Chico! Chico, kijk eens!’ Renate ligt languit op de grond met haar camera in haar handen, vingers wit van de kou. Ze drukt op een speeltje om de aandacht van de hond, haar model van vandaag, te trekken. Met succes. Chico kijkt op, oortjes gespitst, en Renate maakt haar plaatje.
Voor Renate Zuidema (31) uit Uithuizermeeden is dierenfotografie meer dan een passie. Jarenlang werd haar leven beheerst door een zeldzame hersenaandoening, maar achter de camera vond ze iets terug wat ze bijna was kwijtgeraakt: zichzelf.
Fotograferen betekent van jongs af aan veel voor haar. ‘Toen jatte ik elke keer stiekem de camera van mijn vader’, bekent ze lachend. ‘Ik ging dan naar mijn opa toe, die had een paard. Elke keer maakte ik foto’s en die deelde ik op Hyves.’
Chronisch ziek
Op haar negentiende wordt ze chronisch ziek. ‘Ik kreeg toen te maken met extreme hoofdpijnen. Het heeft anderhalf jaar geduurd voordat we erachter kwamen wat het was. Het bleek dat ik trigeminusneuralgie heb, een zeldzame hersenaandoening. Het wordt ook wel omschreven als aangezichtspijn.’
‘De pijn wordt getriggerd door van alles en nog wat’, legt ze uit. ‘Aanrakingen, praten, tandenpoetsen, eten. Het is een beetje te omschrijven als kiespijn, maar dan niet in één kies, maar in alle kiezen tegelijkertijd. Het komt in aanvallen, in stroomstoten.’
Door haar aandoening kan Renate lange tijd niet werken. Na drie hersenoperaties voelt ze zich inmiddels beter. Wat haar erdoorheen heeft gesleept? ‘Het fotograferen, en dat ik dat weer heb opgepakt, betekent heel veel voor mij. Ik heb het gevoel dat ik weer bij de samenleving hoor.’
Internationale prijs
Haar inspanningen leverden haar onlangs een dubbele internationale erkenning op. ‘De meest recente prijs is de Image of the Year van de Guild of Photographers, dat is een fotografenvereniging. Over het hele jaar zijn er meer dan tienduizend inzendingen geweest. Ik kreeg op 1 november te horen dat ik in de categorie paarden heb gewonnen.’
Ze won ook de algehele prijs voor de dierencategorie. Terugblikkend op de zware periode die ze heeft meegemaakt, betekent dit veel voor haar. ‘Ik streef altijd naar meer en ik wil heel graag steeds beter worden. Als je dan de beste bent, heb je wel een doel bereikt.’